Może Stańczyka, może Sołtysa Dytmara. Tak, czy inaczej, okolice wskazujące na postacie formujące niepowtarzalny charakter Krakowa. Zasadzające jego tożsamość.
         Stamtąd widok na Widok. Perspektywa ponad dachami w obiektywie sympatyka parafii, p. Krzysztofa Mazura. 
         Między dniem i nocą.
         Dom, kościół, niebo. 
         Obszar apostolskiej aktywności Mistrza i jego uczniów.
         Od gorączki górowania nad innymi, narzucania im swojej racji do uzdrawiającej służby.    

          Zaraz po wyjściu z synagogi przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł do niej i podniósł ją ująwszy za rękę, gorączka ją opuściła. A ona im usługiwała.
          Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych i całe miasto było zebrane u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ wiedziały, kim On jest.
        Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił.
        Pospieszył za Nim Szymon z towarzyszami. Mk 1,29-36a w przekladzie Biblii Tysiąclecia   

       

          Sercem wypełnionym wdzięcznością pragnę prosić Boga za Was i za siebie słowami z dzisiejszego czytania z Listu do Hebrajczyków:  Bóg niech nas uzdolni do wszelkiego dobra, byśmy pełnili Jego wolę. Niech sprawi w nas, co miłe w Jego oczach. (por. Hbr 13,20n) Nie bójmy się, otwórzmy drzwi Chrystusowi - tymi słowami - nawiązującymi do zawłania biskupiego, zaczerpniętymi z homilii na inaugurację pontyfikatu Jana Pawła II biskup Robert Chrząszcz zakończył podziękowanie duchownym i wiernym w czasie Mszy św. z obrzedęm święceń biskupich, udzielonych mu przez posługę Metropolity Krakowskiego, abpa Marka Jędraszewskiego oraz współkonsekratorów, abpa Salvatore Pennacchio, Nuncjusza Apostlskiego w Polsce i kadrynała Stanisława Dziwisza w Sanktuarium św. Jana Pawła II na Białych Morzach w  naszym mieście dzisiaj, 6 lutego 2021. 

          Zachęcamy do lektury biogramu nowego biskupa pomocniczego Archidiecezji Krakowskiej, jak również do obejrzenia reportażu kreślacego sylwetkę biskupa rodem z Kalwarii Zebrzydowskiej zrealizowanego przez Biuro Prasowe Archidiecezji

           Gratulujemy Księże Biskupie Robercie, skromnie ustawiamy się w kolejce do zaproszenia Ekcelencji na Widok i odpowiadamy parafialną modlitwą na Twoją serdeczną, pasterską zachętę.

    
              

             
          Ks. Zbigniew: Agata z Katanii, Łucja z Syrakuz, Agnes i Cecilia z Rzymu, Tekla z Ikonium, Apollonia z Aleksandrii, Restituta z Kartaginy oraz Justa i Rufina z Sewilli. Obok nich Joanna z krakowskiego Widoku. Doborowe towarzystwo...
              
               P. Joanna: Dziękuję za przypomnienie imion dziewic konsekrowanych z czasów Kościoła apostolskiego (do III wieku chrześcijaństwa).  Rzeczywiście, w społeczności chrześcijan zakon dziewic był obecny już w czasach apostolskich, możemy o nim przeczytać chociażby w listach św. Pawła. Np. w 1 Liście do Tymoteusza Paweł poleca tytułowemu biskupowi, by dbał o kobiety składające ofiarę z samych siebie wciągnawszy je do rejestru gminy chrześcijańskiej: Do spisu należy wciągać taką wdowę, która ma co najmniej lat sześćdziesiąt, była żoną jednego męża,ma za sobą świadectwo o [takich] dobrych czynach: że dzieci wychowała, że była gościnna, że obmyła nogi świętych, że zasmuconym przyszła z pomocą, że pilnie brała udział we wszelkim dobrym dziele. (1 Tm 5, 9–10) Z Kolei w 1 Liście do Koryntian autor zwraca uwagę na bogactwo darów pożytecznych dla wspólnoty wierzących. Obok małżeństwa zwraca również uwagę na wybierających samotność dla królestwa niebieskiego: Tym zaś, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz tym, którzy już owdowieli, mówię: dobrze będzie, jeśli pozostaną jak i ja.  (1 Kor 7,8). 

           z: A co było dalej? W późniejszych okresach historii Kościoła? 

           J: Dziewice też były obecne.  W IV w. pojawił się uroczysty rytuał konsekracji dziewic.  Średniowieczny rozwój monastycyzmu stał się dominującą formą konsekracji. W tym okresie dziewice skryły się w cieniu klasztornych wspólnot zakonnych na wiele wieków. Po Soborze Watykańskim II (1962-1965) powróciłyśmy. Zaznaczył się dynamiczny rozwój tego stanu. Stało się jasne, że istnieje zapotrzebowanie na tę formę życia w całym Kościele. 
         Współczesny rozwój stanu dziewic stał się na tyle wyraźny, że watykańska Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego  wydała specjalną instrukcję Ecclesiae Sponsae Imago na temat tego, kim są dziewice konsekrowane, jak należy je formować, kto może zostać przyjęty do tego stanu i jaką rolę odgrywa on w Kościele.

           z: Dziekuję za wskazanie podstawy regulującej Wasze życie...wrócimy do niej... zatem jesteście obecne w całym kościele? Mamy wiedzę ile obecnie Was jest na świecie?

           J: Oczywiście. Na świecie spotkacie około 5 tys. dziewic konsekrowanych. W Polsce blisko trzysta kobiet należy do tego stanu, z tego 52 (najwięcej w Polsce) uświęca się w Archidiecezji Krakowskiej. Tutaj też najwięcej kobiet aktualnie kontynuuje formację przygotowującą do konsekracji.

           z: No tak, to liczby, które nie pozwalają Was nie zauważyć... Wybaczy Siostra...

           J: Jeśli zwracając się do mnie w ten sposób ma Ksiądz na myśli siostrę zakonną w habicie, to nie ten adres.

           z: ...czy dobrze zrozumiałem, powinienem się zwracać w naszej rozmowie per Pani?...

           J: Tak, tak będzie najwłaściwiej. 
 
           z: Wybaczy Pani, proste pytanie. osobom konsekrowanym wpisuje się po nazwisku tajemnicze litery oznaczające przynależność do danego zgromadzenia lub zakonu. Wasz stan też ma takie oznaczenie? 

         J: Owszem, Jonanna SZ OV jak Ordo Virginum, czyli Stan Dziewic.


        z: Podniosła uroczystość...widzę też księży koncelebrujących Eucharystię. Rozumiem, ze to duszpasterze i znajomi konsekrowanych...więc deptakiem osiedlowym na Widoku przechodziliśmy wielokrotnie obok dziewicy konsekrowanej?...

         J: Podwójne tak : ) Tak, nasze powołanie rodzi się w kościele lokalnym. Nasza formacja i nasza posługa służą kosciołowi lokalnemu. Stąd drugie tak, spotkaliśmy się również w warzywniaku, w Lewiatanie, może na poczcie...  W momencie konsekracji złożyłam jeden ślub, ślub czystości. Wyraziłam w nim moje całkowite oddanie się Bogu i gotowość służenia Mu  pozostając w świecie.  

          z: No tak, na ten idywidualny wymiar kształtowania powołania, charyzmatu kładzie nacisk wcześniej wspomniany dokument...

          J: Tak też widzę swoją role w życiu Kościoła. Nie zmieniłam mego miejsca zamieszkania, jestem parafianką św. Jana Kantego od początku istnienia parafii.  Nie zrezygnowałam z dotychczasowej pracy zawodowej. Jestem informatykiem. Pracuję w Uniwersytecie Rolniczym im. H. Kołłątaja.     
       Korzystam z porad kierownika duchowego, uczestniczę w spotkaniach stanu dziewic w obrębie naszej diecezji, śledzę stronę internetową poświęconą naszemu stanowi. Należę do wspólnoty Odnowy w Duchu Św. Ruah przy parafii bł. Anieli Salawy. W taki wieloaspektowy, aczkolwiek osobisty sposób realizuję swoje powołanie i określam swój charyzmat.  Rozumiem siebie jako oblubienicę Chrystusa. W zjednoczeniu z Nim spełniam swoje obowiązki wobec Boga i ludzi.

         z: To cenne, że, że dzięki świadectwu Pani dziewica konsekrowana przestaje być dla nas nieznana, abstrakcyjna...dziekuję za rozmowę.   
      
          J: Dziękuję i ja.

___________________________

            Spośród nas wywodzi się, bądź wśrod nas pracuje dziewięć osób konsekrowanych, mianowicie:
ks. Bogusław Sroka, misjonarz św. Wincentego a Paulo, (CM), kapelan DPSu przy ul. Helclów w Krakowie;
o. Paweł Sroka, franciszkanin, (OFM), gwardian klasztoru i proboszcz parafii franciszkańskiej i sanktuarium św. Antoniego w Jaśle; 
ks. Paweł Szymański, Misjonarz św. Wincentego a Paulo, (CM), wikariusz i katecheta w parafii Świętej Rodziny w Tarnowie 
s. Renata Dudzik, albertynka (ZSAPU), posługująca w domu zakonnym i w kuchni dla bezdomnych w Wadowicach
s. Daniela Kardas, albertynka, (ZSAPU), posługującą w Domu Zakonnym w Rząsce
s. Anna Maria Martinelli, z Unii św. Katarzyny ze Sieny, Misjonarka Szkoły, przełożona w domu zakonnym przy ulicy Machaya 
s. Aleksandra Stanisławska, z Unii św. Katarzyny ze Sieny, Misjonarka Szkoły, zarządzajaca domem zakonnym i bursą sióstr dla kobiet przy ul. Machaya
br. Konrad Żbik, profes czasowy w Opactwie OO. Cystersów w Mogile (OCist) 
p. Joanna Szuszkiewicz, dziewica konsekrowana (OV), która wszystko, co potrzebne dla naszej orientacji powyżej opowiedziała.

            W Ich święto i w kolejne dni nie zapominajmy o nich w modlitwie.  

          

            Armii Krajowej. Klejnot kolędowy ze skarbca rodzinnego. Wpis z ilustracją Zofii do sztambucha Zosi. Wpisała się Zofia Stryjeńska, najbardziej rozpoznawalna polska artystka plastyk międzywojnia. 

            Rzeczywiście, życie stale powinniśmy chronić przed pokrętnym, meandrującym, ironicznie myszkującym bełkotem. 

     

            Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!».  Mk 1,23-25 w przekladzie Biblii Tysiąclecia

• 
• 
• 
•