Omodliliśmy z nadzieją trzyletnią serię spotkań 

       Spotkanie było rozłożone na dwie części: modlitewną i roboczą. Część modlitewna miała miejsce w piątek, 14 października 2022 roku w kościele górnym, w kolejnym dniu nowenny przed uroczystością św. Jana Kantego. Zgromadzeni poprowadzili modlitwę różańcową, a przeszkodzeni obowiązkami łączyli się duchowo podczas wykonywanej pracy.

            Pierwsze posiedzenie Rady II kadencji odbyło się w sali spotkań na plebanii. Rozpoczęliśmy je również odmówieniem 10-tka różańca świętego.

        Pragniemy być jedno poznając siebie

            Po modlitwie proboszcz prowadzący spotkanie przywitał troje nowych członków Rady, wdzięcznie wspomniał osoby, które zastąpili nowi członkowie i odczytał listę obecności dając możliwość wzajemnego poznania się wszystkim zgromadzonym. Nie odczytywaliśmy protokołu poprzedniego (majowego) spotkania, które w zasadniczej części było spotkaniem modlitewnym. Konspekt rozważania modlitewnego z 27 maja 2022 roku prezentujemy na stronie internetowej parafii w zakładce poświęconej Radzie.

       Wiemy komu służymy

            Mając na uwadze obecność nowych członków Rady proboszcz pokrótce scharakteryzował parafię, za którą Rada w obecnej kadencji bierze odpowiedzialność. Do 28 października zapisaliśmy w księgach parafialnych za rok 2022 72 zgony, 3 śluby i 25 chrztów, co wskazuje na sukcesywnie starzejącą się wspólnotę. Mimo wszystko grupy formacyjne i modlitewne w parafii podjęły swoją działalność i kontynuują spotkania w kolejnym roku formacji. Nieco więcej miejsca proboszcz poświęcił scholi dziecięcej Boże Nutki. Dotychczasowi odpowiedzialni nie podjęli się organizacji spotkań dla dzieci z powodu braku czasu. Proboszcz zaapelował wobec tego do zgromadzonych, by w swoich środowiskach rozejrzeli się, rozpytali, czy nie znajdzie się stosowna osoba z wykształceniem pedagogicznym, z przygotowaniem muzycznym, która podjęłaby się prowadzenia spotkań dla scholi. Sprawa wydaje się być nagląca, ponieważ dzieci i ich rodzice są zainteresowani kontynuacją spotkań.

        Pragniemy służyć mimo ciężkich czasów z umiarkowanym optymizmem
    

            Charakteryzując finanse parafii proboszcz zaznaczył, że przeciętna składka niedzielna parafii wróciła do poziomu sprzed pandemii i utrzymuje się na poziomie od 8 do 9 tys. PLN, co oznacza, przy postępującej inflacji, że parafia na wydatki ma obecnie ok. 20 % mniej  środków. Proboszcz zaznaczył stanowczo, że nie można za to obwiniać parafian. Jak wykazało ostatnie liczenie wiernych w parafii (9 października br.), w niedzielę przychodzi do kościoła 2200 wiernych, czyli frekwencja wiernych utrzymuje się na poziomie 74 % w stosunku do tej sprzed pandemii. Tak więc mniejszy liczebnie ogół uczestniczących rzuca na składkę więcej niż przed pandemią. W przeliczeniu na uczestniczącego we Mszy św. niedzielnej ofiarność podniosła się z 3 do 4 PLN w każdą niedzielę. Wierni przychodzący w niedzielę do kościoła są hojni bardziej niż przed pandemią, ale ogólnie w kościele jest nas mniej o 26% niż przed ponad dwu laty.  

            Warto zwrócić uwagę na jeszcze jedno kryterium. Na wynagrodzenie dla pracowników parafii wydawaliśmy przed pandemią przeciętnie ok. 11 tys. PLN, czyli jedną składkę niedzielną i ćwiartkę z drugiej. Obecnie na ten sam cel wydajemy 18800 PLN, czyli nie starczają dwie przeciętne składki w miesiącu. Wzrastające opłaty za ogrzewanie kompleksu parafialnego wzrastają sukcesywnie (obecnie na poziomie kilkunastu procent w stosunku do poprzedniego roku) co pozwala przewidywać że za najbardziej mroźne miesiące w okresie grzewczym będziemy płacić po 15/16 tys. PLN czyli trzecią i czwartą składkę z miesiąca. Na bieżące potrzeby pozostaną nam składki z piątych niedziel i z uroczystości.

            Odczuwamy, że czasy są ciężkie, wymagające oszczędności i ostrożności w podejmowaniu decyzji o kolejnych inwestycjach, czy zakupach. Z drugiej strony nie powinniśmy ulegać presji zubożenia wykluczającej kreatywność, zdolność podejmowania korzystnych dla wspólnoty parafialnej decyzji. W krótkiej dyskusji na poruszony przez przewodniczącego temat p. prof. Korus i p. dr Stachura posiłkowali się przykładami środowisk akademickich, czy zagranicznych parafii, które w trudnych czasach, przy pomocy kredytu, nadzwyczajnych form pozyskiwania środków, odwołania się do świadomości tworzących określoną społeczność są w stanie realizować wcześniej zamierzone cele. P. Baś z kolei chłodził realistycznie temperaturę dyskusji, zwracając uwagę na ciężką sytuację finansową każdego z nas.

            Proboszcz doceniając umiarkowany optymizm dyskutantów przedstawił projekt modernizacji dwóch pomieszczeń zakrystii dolnej. Nawiązał w ten sposób do planów sprzed pandemii zakładających poprawę funkcjonalności i estetyki najczęściej wykorzystywanej w parafii zakrystii. Wstępny kosztorys prac remontowych obejmujący modernizację instalacji elektrycznej, grzewczej, doprowadzenia wody, poziomowania i pokrycia podłóg został skalkulowany na 50 tys. PLN, z założeniem podwyżki o 10 % ze względu na postępującą drożyznę i na nieprzewidziane w projekcie wstępnym a konieczne do wykonania prace. Kosztorys brutto obejmuje materiały i robociznę, nie obejmuje wyposażenia sal w źródła światła i w meble.

            Proboszcz przedstawił do wglądu zgromadzonych koncepcyjną wizualizację projektu i zaznaczył, że prace wykonywałaby firmy remontowo-budowlana i stolarska, które znamy i cenimy za wcześniejsze realizacje w parafii. Czas przerw technologicznych przy realizacji projektu właściciel firmy budowlanej obiecał przeznaczyć na odświeżenie ścian w kościele górnym zabrudzonych nad kaloryferami w wyniku ogrzewania.  Prace mogłyby się rozpocząć bezpośrednio po uroczystości Wszystkich Świętych (z początkiem listopada 2022). W kolejnym czasie, który firma remontowo-budowlana mogłaby poświęcić dla naszej parafii (najpóźniej do odpustu parafialnego w 2023) zajęlibyśmy się modernizacją Sali Zespołu Charytatywnego.

            W trakcie dyskusji na ten temat powstała koncepcja przeniesienia sali dla Parafialnego Zespołu Caritas z dotychczasowej sali numer 8 do sali numer 4. Ks. Tomasz Skotniczny argumentował propozycję potrzebą zachowania skupienia i ciszy przy wyjściu celebransa do ołtarza. P. Tyblewska-Kolczyńska  podkreślała zwiększającą się liczbę podopiecznych ZCh, jak też zwiększającą się liczbę dyżurów wolontariuszy w ZCh, co uzasadnia lokalizację sali ZCh bliżej drzwi wejściowych i wybór większej sali na potrzeby ZCh. P. Baś i p. Śliwiński zwracali również uwagę  na potrzebę wydzielenia strefy charytatywnej i strefy liturgicznej w zagospodarowaniu poziomu dolnego naszego kościoła. Proboszcz obiecał przekonsultować temat z wolontariuszami ZCh i z członkami wspólnot, które do tej pory najczęściej korzystały z sali nr 4.

            Po dyskusji podjęto głosowanie nad przyjęciem projektu modernizacji zakrystii dolnej do realizacji. W głosowaniu wzięło udział 20 członków Rady (z wyłączeniem czworga nieobecnych i przewodniczącego rady jako pomysłodawcy projektu) Projekt przyjęto do realizacji głosami 19 uczestników Rady przy jednym wstrzymującym się.

            Z nadzieją, troskliwie w przyszłość

            Wolny wniosek na zakończenie posiedzenia zgłosił p. prof. Kazimierz Korus. Dotyczył on stałego wprowadzenia do intencji modlitwy podczas liturgii modlitwy za cierpiący Naród Ukraiński i za stale ofiarnie pomagających im Polaków.

            Termin kolejnego posiedzenia rady wyznaczono wstępnie na piątek, 13 stycznia 2023 roku.

            Posiedzenie zakończyliśmy odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego i błogosławieństwem udzielonym przez ks. Tomasza.   

a


_______________________________________________________



Protokół z 5. spotkania Duszpasterskiej Rady Parafialnej w parafii św. Jana Kantego
w pierwszej kadencji

18 czerwca 2021


I. Czas, miejsce i radość spotkania


         II. Czas upływający

           III. Czas jako dar, który twórczo wykorzystaliśmy
   Czas wykorzystany na posługę sakramentalną
           Czas wykorzystany na posługę katechetyczną.
           Czas wykorzystany na posługę charytatywną           Nie zaniechaliśmy w stanie pandemii realizacji wcześniej podjętych inwestycji, jak:
- wykonanie konfesjonału dźwiękoszczelnego do Kaplicy Matki Bożej Miłosierdzia,
- wykonanie monstrancji do tej kaplicy korelującej kształtem, wymiarami i estetyką obrazu Matki Bożej przyodzianego w repusowaną sukienkę,
- oddanie do użytku po remoncie sali oazowej, największej w kompleksie parafialnym, służącej wielu grupom formacyjnym w czasie spotkań obejmujących większą ilość uczestników.
- zaopatrzenie mieszkań księży w klimatyzatory poprawiające komfort zamieszkania,
- konserwacja świetlika nad prezbiterium w kościele górnym.
            Nie lękamy się też wyzwań stojących przed nami, mianowicie:
- wykonanie dachu nad garażem wolno stojącym w placu kościelnym, by nie niszczała konstrukcja garażu w wyniku zawilgocenia,
- wykonanie zewnętrznego kanału spustowego deszczówki z poziomu wieży kościoła (dotychczas kanał był poprowadzony wewnątrz budynku,
- remont balkonów plebanii,
- remont zakrystii kościoła dolnego,
- wykonanie niszy modlitewnej przy tryptyku Bożego Miłosierdzia w kaplicy Matki Bożej
- coraz bardziej palącą potrzebę remontu organów zbudowanych w 2004 roku
Nie lękamy się pokładając ufność w Bożej pomocy i w łaskawości oraz wielorakiej pomocy wiernych.




Protokół z 4. spotkania Duszpasterskiej Rady Parafialnej w parafii św. Jana Kantego w Krakowie
w pierwszej kadencji

21 lutego 2020




________________________________________


Protokół z 3. spotkania Duszpaterskiej Rady Parafialnej w parafii św. Jana Kantego w Krakowie
w pierwszej kadencji

13 grudnia 2019


       1. Czas i miejsce spotkania

       Spotkanie odbyło się w piątek, 13 grudnia 2019 roku. Rozpoczęło się punktualnie o godzinie 19.30 w jadalni-sali spotkań na plebanii. Uczestniczyło w nim 24 członków Rady, dwie osoby spośród czworga nieobecnych usprawiedliwiły swą nieobecność.

       2. Zagajenie i modlitwa.

       P. prof. Korus w oczekiwaniu na modlitwę wszystkich zgromadzonych zwrócił uwagę w krótkim przedłożeniu na myśl św. Hieronima, który w komentarzu do Ojcze nasz powiązał prośbę o chleb powszedni z pragnieniem chleba mistycznego. Po wysłuchaniu patrystycznego zagajenia zgromadzeni odmówili modlitwę w 38. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego w intencji Ojczyzny o pokój i wykluczenie nienawistnych podziałów pomiędzy Polakami.

       3. Odpowiedzi na zaległe pytania i wnioski przygotowane na poprzednie spotkanie.

       Po modlitwie kontynuowano odpowiedzi na pytania zadane przez członków rady bądź przez wiernych przed rozpoczęciem poprzedniego spotkania.

       a. wnioski i petycje p. Barbary Kowalczyk

       P. Barbara Kowalczyk doprasza się o spowiedź przed Mszą św. powołując się na słuszne skądinąd wskazania Konferencji Episkopatu Polski w sprawie sprawowania sakramentu pokuty. Proboszcz zwrócił uwagę na niemożność zapewnienia stałej praktyki konfesjonału pomiędzy niedzielnymi Mszami św. ze względu na wykonywane przez księży zajęcia (obsługa gości i zdarzeń podejmowanych przez grupy parafialne, przyjmowanie intencji i wypominków, weryfikacja indeksów dla bierzmowanych)  jak również potrzebę odpoczynku i spożycia posiłków przez księży. Wnioskująca zarzuciła publicznie proboszczowi, że wyeliminował po objęciu urzędu praktykę od dawna stosowaną w parafii spowiedzi piętnastominutowej przed rozpoczęciem Mszy św. w dniu powszednim. Proboszcz nie odnosząc się do zarzutu postanowił sprawdzić jego słuszność w oparciu o konsultację z ks. prałatem Janem Franczakiem.
       Pani Barbara Kowalczyk będąc przy głosie zarzuciła również, że nie została usunięta rzekomo wcześniej zgłaszana usterka przy konfesjonale księdza prałata (rzekomo zapadnięty stopień dla penitentów klekających do spowiedzi). Proboszcz zaznaczył, że nikt do tej pory nie zgłaszał poza wnioskodawczynią usterki (nie wyłączając ks. prałata) i obiecał, że osobiście sprawdzi słuszność zgłoszenia.
 W nawiązaniu do żądania wyjaśnienia wydatków zasygnalizowanych wiernym w ogłoszeniach duszpasterskich z 29 września proboszcz zaprezentował treść opublikowanego ogłoszenia, wykazał  rozbieżność pomiędzy interpretacją wnioskującej i rzeczywistym brzmieniem ogłoszenia. Poprosił o potwierdzenie otrzymanych kwot przez obecnych członków grup będących jednocześnie beneficjentami przyznanych ofiar.
        Nie poruszono w toku obrad upominania się p. Barbary Kowalczyk o akcent maryjny w dekoracji różańcowej ołtarza, bo nikt inny z parafian tego argumentu nie podnosił. Warto nadmienić, że rok temu eksponowaliśmy postać św. Jana Pawła II z różańcem stale obecną w prezbiterium,  w 40. rocznicę wyboru papieża Polaka. W bieżącym roku eksponowaliśmy logo Nadzwyczajnego Miesiąca Misyjnego wedle zalecenia papieża Franciszka. Wielu wiernych ma uznanie lub nawet wyrażają wdzięczność za stonowaną, subtelną dekorację, która nie przesłania stałych elementów wystroju prezbiterium. W protokole jest miejsce by historycznie ująć krytyczną petycję i odpowiedź na nią.
        Dalej proboszcz poruszył kwestię adopcji seminarzystów (AdoMis) i adopcję serca dzieci z Afryki w Nadzwyczajnym Miesiącu Misyjnym przez parafię. To kolejna propozycja p. Barbary Kowalczyk.  Odpowiadający stwierdził, że najlepiej udają sie takie inicjatywy na szczeblu grupy modlitewnej. Im większa grupa adoptujących tym mniejszy związek tychże z powierzonymi ich opiece. Zintegrujmy grupy parafialne do wspólnej modlitwy i akcyjności, bo one po to właśnie zostały utworzone. 

        b. wnioski i petycje p. Ewy Stachury i dyskusja na ich temat

        P. Ewa Stachura poprosiła o aktualizację informacji o PanaMa Chór na stronie parafialnej (notka o rozwoju od scholi do chóru, o genezie nazwy, o miejscu spotkań, z zamieszczonymi zdjęciami i wskazaniem opiekuna duchowego). Proboszcz przyznał, że oczekiwana notatka z załączonymi zdjęciami opracowana przez p. Martę Róg czeka na publikację, przeprosił za zwłokę w opublikowaniu i obiecał opublikować ją do następnego posiedzenia rady. Przy okazji polecił zgromadzonym, członkom różnych grup parafialnych, by przyjrzeli się notkom o grupach, które reprezentują i dokonali aktualizujących korekt.
 Wnioskodawczyni upomniała się również o potraktowanie Bożego Młyna (miejsca; ludzi i działań, które podejmują) jako jednej z wizytówek funkcjonowania parafii. Oczekiwała włączania informacji o jego działalności do ogłoszeń parafialnych. Pytała o możliwość finansowania działalności Bożego Młyna z funduszu parafialnego (możliwość okresowej składki na ten cel lub przeznaczenia którejś ze skarbonek), jak również o możliwość wydłużenia obowiązującej umowy użyczenia obiektu na okres dłuższy niż rok.
       Proboszcz podkreślił, że wszystkie ogłoszenia przesłane przez  Młynarzy we właściwym terminie (do piątkowego wieczoru) są sukcesywnie publikowane we Wspólnocie i w ogłoszeniach parafialnych. Można to prześledzić w archiwum Wspólnoty. Co do ogłoszenia o szkółce niedzielnej po Mszy św. dla dzieci w niedzielę zobowiązano Młynarzy do przygotowania stosownego, cotygodniowego ogłoszenia dla celebransa Mszy św. o 10.30 i dostarczenia mu do zakrystii tegoż ogłoszenia przed rozpoczęciem Mszy św. 
       Proboszcz wyjaśnił zgromadzonym, że skarbonki zamontowane w kościele mają od lat swoje przeznaczenie: skarbona św. Antoniego na cele charytatywne dla przychodzących z prośbą o pomoc, dla matek samotnie wychowujących dzieci - na działalność domów Samotnej Matki w archidiecezji i na Kuchnię św. Jana Kantego - na przygotowanie posiłków i opłatę dla wydającej je. Tu nie ma możliwości, żeby dołożyć nową skarbonkę ani na zmianę przeznaczenia zbieranych pieniędzy w którejkolwiek z istniejących skarbonek. Proboszcz przypomniał również, że Młynarze nie ponoszą żadnych kosztów za korzystanie z budynku użyczonego od parafii, mało tego parafia comiesięcznie funduje jedną czwartą wydatków Bożego Młyna za media wykorzystane w czasie jego działalności. Proboszcz nie widzi możliwości zwiększenia dotacji na działalność Młynarzy z budżetu parafialnego.
       Również nie należy się spodziewać przedłużenia umowy użyczenia obiektu dla Młynarzy na okres dłuższy niż rok.  Proboszcz mając świadomość,  że zarządza majątkiem parafialnym na krótki czas nie chciałby pozostawiać ewentualnych obciążeń swojemu następcy na dłuższy okres. 
      S. Aleksandra przywołała w trakcie dyskusji znany siostrom przykład współpracy pomiędzy sponsorem budowy nowego obiektu a późniejszym jego właścicielem. Pierwszy buduje obiekt i czerpie z niego określoną korzyść w oparciu o umowę, drugi dzieli go z pierwszym do czasu wygaśnięcia umowy, potem bierze go we władanie. P. prof. Korus sugerował z kolei, by nie przewidywać perspektywy remontu budynku i korzystać z niego do zamknięcia. 
     Proboszcz przyznał, że byłby gotów do analizy umowy remontu budynku, ale żadna tego rodzaju propozycja ze strony Bożego Młyna nie została przedstawiona. Jest jeszcze poważniejszy, uprzedni problem w kontekście przewidywanej umowy z inwestorem, o którym proboszcz usilnie przypomina od chwili objęcia urzędowania w parafii, mianowicie w świetle dzisiaj obowiązującego prawa budynek pierwotnej kaplicy jest przykładem samowoli budowlanej. Trzeba też pamiętać, że opinia budowlana sprzed czterech lat (2016 r.) dotycząca budynku wskazywała na jego rozbiórkę. Nie ma innej możliwości jak uregulować jego stan prawny, potem myśleć o remontowaniu, czy projektowaniu rozbudowy. Boży Młynarze w tej kwestii też nie zaproponowali żadnego konkretnego rozwiązania.
      Proboszcz mając uznanie dla terminowych wpłat należności od Młynarzy za zużyte media i dla wykonywanych zleceń parafii w Bożym Młynie nie przypomina sobie, żeby ze strony Młynarzy pojawiła się jakakolwiek propozycja włączenia w proste ale potrzebne prace na rzecz parafii, pozwalające zachować estetykę w otoczeniu lub wewnątrz omawianego budynku (porządkowanie placu kościelnego, koszenie trawy, malowanie). Bez środków, odwagi odpowiedzialnego decydowania i określenia własnego wkładu we współpracę z parafią ze strony zainteresowanych trudno liczyć na postęp w tej sprawie. 

        4. Podsumowanie spraw rozstrzyganych podczas poprzedniego spotkania. 

       Proboszcz przypomniał zgromadzonym, że w zakrystii ministranckiej przy kościele górnym i w sali nr 6 przy kościele dolnym zostały przygotowane konfesjonały dla słabo słyszących. Duszpasterze będą przypominać o takiej możliwości spowiedzi przy okazji spowiedzi przed świętami i przed odpustami. Wierni w swych środowiskach również powinni o tym przypominać słabo słyszącym, bo zainteresowanie do tej pory jest nikłe.
      Proboszcz osobiście przetestował nagłośnienie w kościele dolnym na okoliczność zastrzeżeń do jego skuteczności w różnych miejscach kościoła. Nie stwierdził stref zakłóceń. Nie otrzymał również żadnych uwag odnośnie wadliwego działania instalacji od kogokolwiek poza p. Barbarą Kowalczyk. Postanowił więc odstąpić od wzywania firmy nagłaśniającej, która pieczołowicie i  rzetelnie wykonała swą pracę. 
      Parafia otrzymała od firmy ZANO zajmującej się małą achitekturą w terenach zielonych projekt ławek możliwych do zainstalowania na placu kościelnym. Realizacją zajmiemy się na wiosnę 2020 roku. 
      Proboszcz zaznaczył, że zgodnie z przewidywaniem nikt z wiernych nie odpowiedział na propozycję zawartą w protokole z poprzedniej rady co do znalezienia zgromadzenia zakonnego, które zaoferowałby posługę zakrystianki lub kościelnego w parafii. Trzeba szukać kandydata na kościelnego wśród nas. Odpowiednio uformowany i przygotowany do tego świecki byłby idealnym kandydatem na to stanowisko. Proboszcz zachęcił wszystkich zgromadzonych do poszukiwania właściwego kandydata.
      Ustalenia z poprzedniego spotkania dotyczące błogosławienia dzieci, które wyrażą taką wolę przez przytknięcie paluszka do zamkniętych ust, jak również co do komentarza biblijnego do liturgii słowa, włączonego w lekturę listu, gdyby autorzy listu takowego komentarza nie przygotowali zostały zaprezentowane zainteresowanym i weszły w życie. 
      Ks Kacper Nawrot i p. Łukasz Pieklik podkreślali, że choć trudno zmobilizować lektorów do służby w tygodniu - podejmują takie starania. Są nadzieje na większą aktywność młodych lektorów (4 kandydatów uczestniczy w kursie organizowanym w parafii) Wspominano lepszą frekwencję i iększą obowiązkowość lektorów w czasie Mszy św. w tygodniu sprzed lat - p. Szymon Nikiel. Podkreślono w czasie dyskusji, że zawsze można poprosić o odczytanie lekcji mszalnej kogoś z wiernych, kto czuje się na siłach i ma przygotowanie w tym względzie. Proboszcz zaznaczył, że księża ciągle są gotowi do czytania lekcji w czasie celebrowania Eucharystii.
         Na potwierdzenie, że da się twórczo współpracować proboszcz pochwalił spontaniczną inicjatywę Młynarzy i parafii odnośnie Korowodu Świętych dla dzieci w uroczystość Wszystkich Świętych. Pojawiło się wiele słów uznania ze strony wiernych dla spełnionej inicjatywy. Dzieci poznały wielu świętych i odnalazły w nich swoich Towarzyszy życia. Proboszcz wyraził nadzieję na trwałą obecność korowodu w kalendarzu zdarzeń organizowanych w parafii.

         5. Wybór zdobienia płyty czołowej konfesjonału dźwiękoszczelnego do kaplicy Matki Bożej Miłosierdzia.

        P. Robert Pigoń realizujący projekt wystroju wnętrza kaplicy MBM, a co za tym idzie projekt konfesjonału dźwiękoszczelnego do tejże kaplicy na życzenie członków Rady Parafialnej przygotował trzy koncepcje rzeźby zdobiącej skrzydła drzwi konfesjonału. Wszystkie koncepcje ukazują zbliżające sie spotkanie syna marnotrawnego z ojcem miłosiernym. Proboszcz zaprezentował zgromadzonym przygotowane szkice. Po dyskusji na ich temat odbyło się głosowanie. Okazało się po dokonaniu głosowania,  iż nie wszyscy biorący w nim udział mieli jasność co do reguł głosowania. Kilka osób nie było pewnych swego prawa wstrzymania się od głosu. Po wyjaśnieniu wszystkich wątpliwości proboszcz zarządził jeszcze jedno głosowanie w celu wyboru koncepcji zdobienia skrzydeł drzwi konfesjonału. Pierwsza koncepcja zdobyła ostatecznie jeden głos poparcia, trzecia cztery głosy, a druga, zaprezentowana poniżej, największą ilość 9 głosów, tyle samo co w pierwszym głosowaniu. Dziesięciu członków rady wstrzymało się od głosu. Rozważano bowiem propozycję zachowania nagich tablic przymierza, bez ornamentów, piśmiennictwa i zdobienia figuratywnego (p. prof Korus). Tak czy inaczej czternastu członków Rady opowiedziało się za zdobieniem a dziewięciu z nich wybrało określoną koncepcję.
 
        Przekazujemy zatem szkic drugiej koncepcji artyście do realizacji.

        6. Zakończenie spotkania i modlitwa.

       Kilku zgromadzonych zainteresowało się nowymi figurami Świętej rodziny zaprezentowanymi w salonie jadalni. Proboszcz poinformował, że są to nowe figury do szopki wykonane w pracowni snycerskiej p. Andrzeja Burkota w Górkach Wielkich. Figury wykonane  drewna lipowego są nastawne, interaktywne. Dają możliwość modelowania postaci. Przewiduje się zakup partiami poszczególnych figur. W przyszłym roku zakupimy jeśli Bóg pozwoli postacie trzech Mędrców. Proboszcz poinformował, że zmiana została podyktowana trzema powodami, mianowicie:
- zawodnością mechanizmu dotychczasowej szopki ruchomej
- większą pieczołowitością wykonania aktualnych figur
- prostotą montażu i instalacji aktualnych figur (poprzednia instalacja wymagała pracy dwóch osób przez 10 dni, obecnie montaż nie powinien przekroczyć jednego popołudnia).
       P. Paweł Turek zaproponował zakup figurki aniołka zbierającego ofiary i odtwarzającego kolędy. Proboszcz polecił p. Pawłowi rozpoznanie ofert i wybranie najlepszej z zastrzeżeniem dotyczącym zakłócania liturgii przez odtwarzane kolędy po wrzuceniu przez dzieci pieniążków podczas Mszy św.
 Wstępnie ustaliliśmy kolejne spotkanie Rady w pierwszym kwartale 2020 roku na 14 lutego tegoż.
        Spotkanie zakończyliśmy odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego.
 ***
       Bezpośrednio po zakończeniu spotkania p. Barbara Kowalczyk przekazała proboszczowi swoje uwagi na piśmie do protokołu spotkania z października br. Publikujemy uwagi pod tekstem poniższego sprawozdania zaznaczając, że protokół nie jest stenogramem. Nie musi zawierać absolutnie wszystkich słów wypowiedzianych w czasie spotkania. Ma być rzeczowym, zwięzłym sprawozdaniem z dyskusji i postanowień, które podjęto na spotkaniu Rady.


______________________________________________




Protokół z 2. spotkania Rady Parafialnej w parafii św. Jana Kantego w Krakowie w pierwszej kadencji
11 października 2019 roku




       1. Czas i miejsce spotkania
       Spotkanie odbyło się w piątek, 11 października 2019 roku o godzinie 19.30 w jadalni-sali spotkań na plebanii. Uczestniczyło w nim 24 członków Rady, trzech nieobecnych usprawiedliwiło swą nieobecność.

       2. Modlitwa i spojrzenie wstecz
       Spotkanie rozpoczęła wspólna modlitwa zebranych wedle intencji papieża Franciszka na trwający Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny. Po modlitwie proboszcz zaproponował włączenie do protokołu ze spotkania majowego metryki sakramentalnej, demograficznej i gospodarczej parafii z ostatnich lat obejmujących urzędowanie trzech proboszczów parafii. Sprawozdanie odczytano i wersję pisaną dołączono do protokołu z pierwszego posiedzenia Rady (patrz poniżej po d zasadniczą treścią protokołu z pierwszego spotkania Rady) Zgromadzeni przyjęli je bez zastrzeżeń.

       Uzupełniono podpisy zgromadzonych na liście obecności z poprzedniego spotkania, jak również wypełniono podpisami aktualną listę.
       Proboszcz zaznaczył fakt protokołowania spotkań Rady, które zgodnie z wcześniejszym planem podejmie p. Barbara Płazińska-Karbowiak.
       Następnie prowadzący spotkanie wspomniał wypełnienie zadań zaplanowanych po poprzednim posiedzeniu Rady, mianowicie:
- wyznaczenie ustronnego miejsca pozwalającego zachować skupienie dla osób słabo słyszących na górnym i dolnym poziomie kompleksu kościelnego (w zakrystii ministranckiej i w salce katechetycznej)
- przeniesienie jednego konfesjonału w kościele górnym na lewą, zachodnią stronę, (w oddaleniu od organów)
- przygotowanie projektu koncepcyjnego konfesjonału dźwiękoszczelnego do kościoła dolnego, o którym będzie mowa poniżej
- usunięcie opadłych liści z rynien Bożego Młyna, co wykluczyło przeciekanie wody deszczowej do wnętrza budynku (proboszcz zaznaczył, że taką prostą pracę porządkową powinni wykonywać cyklicznie korzystający z użyczenia byłej kaplicy Młynarze)
- wprowadzenie możliwości odmawiania modlitwy do św. Michała Archanioła przed błogosławieństwem w czasie Mszy św. w zależności od woli celebransa i innych okoliczności.
- wymiana stelaża nowego baldachimu staraniem pp. Stanisława Gila i Stanisława Sroki (nieodpłatnie) oraz, dzięki życzliwości mężczyzn z Odnowy w Duchu Świętym Manus Domini wybór drugiej czwórki młodszych spełniających tę posługę.
- zebranie przez Bożych Młynarzy ok. 300 podpisów parafian przeciw seksualizacji dzieci i młodzieży i odesłanie list we wskazane miejsce.
- komunikacja mailowa i telefoniczna pomiędzy członkami rady wydaje się wystarczająca i chociaż na poprzednim spotkaniu wyrażono chęć stworzenia odpowiedniego forum, nie podjęto działań w tym zakresie. 

         3. O odbiorze słowa mówionego i słuchanego w kościele
         Proboszcz nie zgodził się ze stwierdzeniem parafianki, p. Anny Lamenta, że przeniesienie konfesjonału z dala od organów nic nie zmieniło. Otóż zmieniło i zapewnia większą możliwość porozumienia pomiędzy spowiednikiem i penitentem, co proboszcz stwierdza regularnie spowiadając po jednej i po drugiej stronie kościoła. Pani Lamenta w piśmie skierowanym do proboszcza jako przewodniczącego Rady zasugerowała również by celebrans odprawiający Mszę św. w niedzielę każdorazowo głosił homilie podczas Mszy św., którą odprawia. Dodatkowo zaproponowała, by harmonogram odprawiania Mszy św. publikować w biuletynie Wspólnota. Cytat z Jej argumentacji: Wtedy będziemy mogli wybrać i uczestniczyć we Mszy św. z kazaniem kapłana, którego chętnie słuchamy. Nie będzie coraz częstszego wychodzenia podczas przedłużającej się homilii, w której tak naprawdę - nie wiadomo o co kapłanowi chodzi.  Po wysłuchaniu cytatu pojawił się wśród zgromadzonych pomruk zawodu i niezadowolenia. Proboszcz wyraził zaniepokojenie intencją wykluczenia przez wiernych któregokolwiek z kapłanów posłanych przez biskupa do parafii. Zaznaczył, że nie wyobraża sobie odwrotnej sytuacji. Współpracował w swej praktyce duszpasterskiej z różnymi osobami niewygodnymi i nieprzychylnymi jego misji, ale nie przyszło mu do głowy, żeby oczekiwać odprawiania Mszy św. bez ich udziału w kościele. Zadaniem wiernych i duszpasterzy jest - jak rozumie - na wszystkich czekać, wszystkich zapraszać do współpracy, ze wszystkimi uwielbiać Boga, Ojca wszystkich ludzi. W przeciwnym wypadku wchodzimy jego zdaniem na niebezpieczną drogę wykluczenia wskazań ewangelicznych. Przywołał też Słowo z Ewangelii wg. św. Jana, z rozdziału 15, wers 16 i następny.
          P. prof. Kazimierz Korus zwrócił uwagę na wysiłek, który powinien podjąć zarówno głoszący homilię jak również słuchający jej wierny. W tym wypadku w kierunku zrozumienia intencji i zamysłu głoszącego. Mówca wykorzystał też inną metaforę, mianowicie obraz opalania. Słońce świeci nad wszystkimi ale nie opala wszystkich, tylko tych, którzy wystawią swoją twarz lub ciało na jego działanie, przy czym decyzja o opalaniu w omawianym temacie, to życzliwe przyjęcie którejkolwiek słuchanej homilii. Posłużył się również maksymą-przestrogą stwierdzającą, iż: ograniczenie posługi kapłana jest zwycięstwem szatana.
         P. Lamenta postawiła również pisemne pytanie: Dlaczego w dolnym kościele wymieniono sprawne, dobrze działające nagłośnienie? W sprawie wymiany tego nagłośnienia zabrała głos również p. Barbara Kowalczyk. Nazwała wymianę całkowicie zbędną. Interesowało ją również to, dlaczego proboszcz nie poinformował Rady o spodziewanej wymianie. Proboszcz zacytował ogłoszenie duszpasterskie z 17 lutego br. w którym tuż po wymianie nagłośnienia w kościele górnym i po spotkaniu młodzieży z wiernymi w kościele dolnym, w czasie którego nagłośnienie zawodziło (głośne zakłócenia) informował wiernych przez całą niedzielę, że jesienią br. zużyte nagłośnienie zostanie wymienione.  Proboszcz szanując decyzje związane z montażem poprzedniego nagłośnienia podkreślił zawodność i częściową niesprawność wymienionego nagłośnienia spowodowaną długim używaniem (trzeszczące, zgrzypiące statywy, niemożność ustawienia statywu na stopniu ze względu na ciężką podstawę o dużej rozpiętości, trasy kablowe nagłośnienia poprowadzone w korytkach na powierzchni ścian). Podkreślił też przeprowadzone ekspertyzy akustyczne firmy montującej aktualne nagłośnienie wskazujące na potrzebę wymiany. Najważniejszym jednak argumentem okazały się wypowiedzi: p. Kazimierza Korusa, p. Wojciecha Kurzyńskiego i ks. Kacpra Nawrota, którzy odczuli skokową poprawę jakości odsłuchu liturgii po wymianie nagłośnienia. S. Aleksandra Stanisławska zasugerowała jedynie, że jest strefa w kościele, w której słabiej słychać nagłaśnianą akcję liturgiczną. Proboszcz w odpowiedzi podkreślił, że monterzy nowego nagłośnienia dokładnie sprawdzali jego działanie w każdym miejscu kaplicy MBM, ale skoro są uwagi, poprosi wykonawcę, by sprawdził słuszność zastrzeżeń.

          4. Autoprezentacja nowego członka Rady
         Równolegle z trwającym posiedzeniem odbywało się spotkanie rodzin przygotowujących się do bierzmowania, które prowadził ks. Kacper Nawrot. Po zakończeniu spotkania ks. pojawił się na spotkaniu Rady. Proboszcz wykorzystał ten moment na przedstawienie zgromadzonym nowego wikariusza, który wedle dekretu ks. Arcybiskupa Marka Jędraszewskiego rozpoczął pracę w parafii z dniem 14 września 2019 r. Proboszcz udzielił głosu nowemu Członkowi Rady w celu autoprezentacji. Następnie proboszcz podziękował ks. Łukaszowi Wielosze za pięcioletnią posługę w parafii św. Jana Kantego.

          5. O zachowaniu pracowników na stanowiskach i dodaniu mebli
          P. Marta Róg zapytała w imieniu wiernych o możliwość wykonania i zamontowania ławki na placu kościelnym. Proboszcz przyjął sugestię do wykonania. Kolejne pytanie wiernych przez p. Martę dotyczyło możliwości zmiany kościelnych na siostrę zakonną zakrystiankę. Proboszcz docenił subtelność p. Marty, która zastanawiała się, czy podnieść temat podczas dyskusji, w której uczestniczą zainteresowani. Odpowiedział też, że zmiana pracowników dopóki siły im pozwalają nie wchodzi w grę, ponieważ się sprawdzają i ofiarnie wykonują swą pracę (np. obecność p. Śliwińskiego  przy wszystkich pracach wykonywanych na terenie kościoła czy plebanii, jego wszechstronna wiedza o obiekcie i błyskawiczne interwencje gospodarskie pod nieobecność proboszcza).
         Nadto, jeśli się weźmie pod uwagę spadającą liczbę powołań zakonnych, trudno liczyć na zainteresowanie któregokolwiek żeńskiego zgromadzenia przyjęciem etatu zakrystianki w oderwaniu od domu zakonnego. Proboszcz zakończył temat propozycją, by oczekujący zmiany przedstawili zgromadzenie zakonne, które byłoby zainteresowane przyjęciem etatu.

         6. Kilka drobnych, acz ważnych aspektów liurgicznych
         P. Paweł Turek zapytał w imieniu wiernego o możliwość ujednolicenia błogosławieństwa dzieci przy przyjmowaniu komunii św. Sugerował przeniesienie go na czas po zakończeniu Mszy św. Obecni na spotkaniu kapłani uznali, że właściwą formą ujednolicenia będzie błogosławieństwo jak dotychczas, czyli podczas komunii św. ale po wyraźnym oczekiwaniu ze strony dziecka, wyrażonym gestem paluszka przytkniętego do ust. Proboszcz obiecał poinformować wiernych o ustaleniu w stosownym czasie.
         Na prośbę p. Renaty Kubiczek w imieniu wiernego o usytuowanie figury Chrystusa Króla Wszechświata w prezbiterium kościoła górnego proboszcz przypomniał, że górny kościół w prezbiterium zawiera wiele tematów i postaci, które wymagają uporządkowania w kompleksowym projekcie wystroju jego wnętrza. Wyraził nadzieję, że członkowie Rady zapamiętawszy omawiane kwestie będą w stanie sami udzielać stosownej odpowiedzi pytającym, co wykluczy wprowadzanie omawianych wcześniej tematów  do porzadku dyskusji i da pytającym komfort natychmiastowej odpowiedzi. P. Violetta Szopa-Tomczyk pamiętała z poprzedniego spotkania sugestię proboszcza o potrzebie projektu i realizacji wystroju wnętrza górnego kościoła. Stwierdziła, że wedle jej odczucia w kościele niczego innego nie potrzeba. Na to proboszcz odpowiedział, że tak zwykle reagują wierni przyzwyczajeni do wnętrza, dopóki nie zobaczą projektu przygotowanego przez artystę. Zwrócił tylko uwagę na wielkie powierzchnie białych ścian, które mogłyby przyjąć polichromię. Uspokoił kolejny raz zgromadzonych, że najpierw trzeba dokończyć projekt wystroju wnętrza dolnego kościoła, a potem pomyśleć o projekcie dla górnego. 
        W czasie dyskusji pojawiły się kilkukrotne wtrącenia p. Stanisława Gila: o opisanie stacji drogi krzyżowej w górnym kościele, (do rozpoznania wśród wiernych), o zbyt głośną grę organów (czego nie przyjął do wiadomości p. Andrzej Garbień - organista, a p. Marta Róg wręcz zripostowała, że osobiście ceni sobie głośniejszą grę instrumentu).
       P. Piotr Uchański poprosił o chwilę ciszy po homilii niedzielnej i o komentarz do liturgii słowa przed lekturą listu pasterskiego. Cisza może okazać się kontrowersyjna, przyjęta bez zrozumienia przez wiernych, ale jest możliwa. Każdy kapłan kontrolując upływający czas może ją wprowadzić do liturgii wedle roztropnego uznania. Obecni na spotkaniu kapłani w imieniu całego zespołu duszpasterskiego obiecali dodać odniesienie do liturgii słowa, gdyby autorzy listu tego nie dopełnili.
       Na niepokój p. Violi Szopy-Tomczyk o brak czytających lekcje mszalne lektorów w czasie niedzielnych Mszy św. ks. Kacper Nawrot i ceremoniarz Łukasz Pieklik zaznaczyli, że zauważają trudny do rozwiązania problem, jak również, że przewidują, iż obecność czytających lektorów powinna się poprawiać. Zawsze istnieje możliwość czytania lekcji przez przygotowanych do tego i chętnych wiernych.

        7. Spontaniczna inicjatywa współpracy dla dobra parafian 
 Należy odnotować również spontaniczną inicjatywę wychodzącą naprzeciw współpracy środowiska Bożych Młynarzy i parafii dotyczącą organizacji korowodu świętych w parafii. Inicjatywę podjęły p. Violetta Szopa-Tomczyk z ramienia Bożego Młyna i p. Karolina Tabor, katechetka dzieci i młodzieży.

        8. Sprawne, zgodne zakończenie spotkania
        Wobec przedłużającego się spotkania, które nie pozwalało wyczerpać wszystkich zaproponowanych tematów proboszcz poprosił zgromadzonych, których petycje nie zostały rozpatrzone o możliwość włączenia ich do porządku obrad przyszłego posiedzenia Rady (13 grudnia br.) Propozycję przyjęto z ulgą i bez zastrzeżeń.
       Ostatnim dyskutowanym tematem był projekt konfesjonału dźwiękoszczelnego przygotowany w dwóch wersjach przez projektanta,  p. Roberta Pigonia. Zgromadzeni przez aklamację odrzucili jedną z wersji projektu i zlecili artyście dopracowanie szczegółów w drugiej, przyjętej przez nich wersji. Mamy na to czas do następnego spotkania, ponieważ stolarz, który najprawdopodobniej wykona konfesjonał przewiduje wskazaną pracę po nowym roku.

        Spotkanie zakończono odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego.

***
         Uwagi do powyższego protokołu, zamieszczone na żądanie p. Barbary Kowalczyk, przedłożone 13 grudnia 2019 roku.



_____________________________________________

    1. Czas i miejsce spotkania

   Spotkanie odbyło się w piątek, 10 maja 2019 roku o godzinie 19.30 w jadalni-sali spotkań na plebanii. Uczestniczyło w nim 26 członków Rady, dwóch nieobecnych usprawiedliwiło swą nieobecność.

    2. Inicjum obrad

    Obradujący rozpoczęli historyczne, pierwsze spotkanie Rady od modlitwy do patrona Parafii, św. Jana Kantego, którą poprowadził ks. prałat Jan Franczak, pierwszy proboszcz parafii i budowniczy kościoła św. Jana Kantego. Honorowy Członek Rady po modlitwie wyraził nadzieję na pożytek pracy Rady dla dobra parafii, zapewnił o modlitwie w tej intencji i pobłogosławił zgromadzonym. Proboszcz podziękował ks. Prałatowi za kierowanie życiem duchowym, duszpasterskim i gospodarczym parafii, które sprawiło, iż nowo powstała Rada może służyć sprawnie działającej parafii.
    Po modlitwie wszyscy obecni mieli możliwość kilkuzdaniowej autoprezentacji. Jedynie w dwóch przypadkach przekroczono czas świadectwa, co zgromadzeni przyjęli cierpliwie i ze zrozumieniem.

     3. Wolne wnioski uczestników spotkania
 
     Następnie proboszcz zaznaczył, że w terminie poprzedzającym spotkanie, który wyznaczył dla członków Rady nie wpłynęły żadne propozycje tematów do poruszenia na forum Rady. Dalej, spodziewając się, że jednak dyskusja jest wskazana i oczekiwana oddał głos zgromadzonym.
 
     a. z troską o słabo słyszących

     P. Wioletta Szopa-Tomczyk powołując się na apel starszych zaproponowała ustawienie w kościele górnym konfesjonałów dźwiękoszczelnych, które zwiększyłyby komfort spowiedzi dla samych penitentów, spowiedników i poprawiły jakość udziału w liturgii tym, którym przeszkadza głośna spowiedź. Proboszcz odpowiadając stwierdził, że spotkał się już z taką propozycją i długofalowo bierze ją pod uwagę, choć jednocześnie chciałby, aby konfesjonały wpisywały się swą stylistyką i kolorystyką, jak również materiałem, z którego miałyby być wykonane, w kompleksowy projekt wystroju wnętrza kościoła górnego, który jeszcze nie powstał. Nie byłoby wskazane wprowadzać nowego, przypadkowego, kosztownego wyposażenia kościoła, które potem po powstaniu projektu należałoby zmienić. Proboszcz zaznaczył również, że jeśli mówimy o starszych parafianach - byłby skłonny konsultować z artystą, który przygotował i realizuje projekt wystroju kaplicy zaprojektowanie dźwiękoszczelnego konfesjonału w pierwszej kolejności do dolnego kościoła. Parafianie przychodzą na Mszę św. również w dni powszednie. Spowiednicy i penitenci mają wtedy więcej czasu. Wykonanie takiego konfesjonału w pierwszej kolejności dla dolnej kaplicy wydaje bardziej uzasadnione, bardziej logiczne. 
     Szukano także z troską rozwiązania kompromisowego w rodzaju przeniesienia istniejących konfesjonałów, lub przynajmniej jednego na lewą (zachodnią) stronę kościoła, czyli w rejon wzdłużnych witraży (p. Edward Śliwiński) lub wyznaczenia ustronnego pomieszczenia dla spowiedzi słabo słyszących (p. Ewa Stachura) czy wreszcie spowiedzi en face (twarzą w twarz), czyli praktyki którą stosuje się we Włoszech, zwłaszcza z myślą o słabo słyszących (s. Aleksandra Stanisławska)

     b. w nawiązaniu do działalności Bożego Młyna

     P. Szopa-Tomczyk zasygnalizowała też pogarszający się stan techniczny pierwotnej kaplicy, w którym to budynku funkcjonuje obecnie Boży Młyn. Proboszcz przypomniał, że nie należy być zdziwionym pogarszającym się stanem technicznym budynku, ponieważ przed podpisaniem umowy z biorącymi obiekt w użyczenie (2,5 roku temu) przedstawił Młynarzom zalecenia ekspertyzy budowlanej, sugerującej rozebranie budynku. Proboszcz zaznaczył również, że przy aktualnych wydatkach związanych z priorytetowymi inwestycjami w kościele górnym, dolnym i kompleksie salek parafia nie jest w stanie wygospodarować środków na gruntowny remont pierwotnej kaplicy. Proboszcz odniósł się do propozycji p. Karoliny Tabor, by ogłosić składkę w parafii na remont budynku w którym działa Boży Młyn. Jednorazowa składka, pomimo łaskawości wiernych nie pokryje kosztów gruntownego remontu, a wiele składek na kolejny cel, którym zainteresowana jest mniejsza część parafian mogłoby zniechęcić wiernych do udziału w którejkolwiek składce.
 Wobec tego zgromadzeni zgodzili się, że należy poświęcić czas dzielący nas od kolejnego spotkania (spotkanie planowane na koniec września br.) na refleksję nt. zasadności działania Bożego Młyna i rozpoznanie w celu znalezienia sponsora, który sfinansowałby prace remontowe. P. Tomasz Stachura zwrócił uwagę na opinię znanych mu osób o większym zainteresowaniu parafią właśnie przez pośrednictwo korzystania z działalności Bożego Młyna. Proboszcz uznał ten tok rozumowania, choć prosił zgromadzonych o miarę w oku i dostrzeżenie proporcji (kilkadziesiąt osób korzystających z działalności Młynarzy i kilka tysięcy osób korzystających z posługi duchowej i liturgicznej w kościele w trakcie, jak i przed rozpoczęciem działalności Bożego Młyna)
 Jeszcze w nawiązaniu do działalności Młynarzy. P. Ewa Stachura prosiła w imieniu Młynarzy o opiekę duchową nad Bożym Młynem któregoś z księży pracujących w parafii. Proboszcz podkreślił, że współpracuje z dwoma wikariuszami zatrudnionymi w parafii w wymiarze 1/2 etatu, którym przybywa zajęć pozaparafialnych  i z jednym wikarym zatrudnionym na pełny etat, który dotychczas opiekuje się w parafii czterema grupami parafialnymi, więc trudno mu dokładać obowiązków. Proboszcz zaproponował doraźną pomoc ze swej strony w wypadku palących potrzeb Młynarzy. 

     c. szczegóły liturgiczne

     P. Tomasz Kralka powołując się na zwyczaje stosowane w różnych parafiach proponował wspólne odmawianie Modlitwy do św. Michała Archanioła przed błogosławieństwem. Proboszcz zaznaczył, że taka możliwość istnieje, że omówiono ją w zespole duszpasterzy (każdy zna zasadę dowolności wykorzystania modlitwy podczas mszalnej akcji liturgicznej), choć trzeba być ostrożnym we wprowadzaniu modlitwy, bo odwołanie do wstawiennictwa Aniołów zawarte jest w treści Mszy św. (pierwsza formuła aktu pokutnego, czy zakończenie prefacji i nie ma konieczności powielać tych odwołań) Nie bez znaczenia jest również i to, by nie przedłużać obrzędów zakończenia Mszy św.
     P. Stanisław Gil prosił o lżejszy, mniej sztywny baldachim. Wyraził się, że są na to skuteczne sposoby. Proboszcz postanowił konsultować temat z wnioskodawcą w celu znalezienia sugerowanego rozwiązania, lub wybrać młodszych mężczyzn do noszenia baldachimu. P. Stanisław zadbał również o to, by do protokołu spotkania włączyć zainteresowanie członków Rady ostatnimi przypadkami profanacji krzyża i profanacji reprodukcji Jasnogórskiej Ikony.

     d. aktywność członków Rady w obrębie parafii

      P. Tomasz Kralka zaproponował zebranie podpisów parafian przeciw seksualizacji dzieci i młodzieży. Prosił o nagłośnienie akcji wśród parafian. P. Szymon Nikiel wyraził potrzebę ostrożności przy podejmowaniu tego rodzaju akcji, zwłaszcza jeśli chodzi o zachowanie rozporządzenia o ochronie danych osobowych. Proboszcz podkreślił, że po spełnieniu wszystkich wymogów związanych z przeprowadzeniem takiej akcji jest gotów włączyć zachętę do podpisów do ogłoszeń duszpasterskich.
 
     e. zainteresowanie członków rady kompetencjami gremium
 
     P. Piotr Koprowski zapytał o zakres kompetencji członka Duszpasterskiej Rady Parafialnej. Proboszcz przypomniał jemu i wszystkim zgromadzonym, że tę kwestię reguluje Statut Duszpasterskiej Rady Parafialnej Archidiecezji Krakowskiej, który na stronie internetowej parafii jest opublikowany od kilku tygodni, a w gablotach parafialnych od tygodnia.
     Wiemy w oparciu o statut do kiedy zostaliśmy powołani. Na trzyletnią kadencję, czyli do roku 2022. Odstępstwo od tej zasady może stanowić zmiana proboszcza parafii (nowo mianowany proboszcz ma prawo odwołać istniejącą radę i powołać nową), postępowanie członka Rady budzące publiczne zgorszenie, lub trzykrotna nieusprawiedliwiona nieobecność członka Rady (oba wypadki mogą grozić pozbawieniem członkostwa w Radzie) - p.9.
      Wiemy też w oparciu o statut po co jesteśmy powołani. Po to, żeby dać przykład współpracy duchownych i świeckich i żeby mieć wpływ na pogłębianie życia religijnego wiernych -p. 1. Także po to by kolegialnie (jednogłośnie, lub w wyniku głosowania) wyrazić swoją opinię, doradzić proboszczowi przed podjęciem przez niego decyzji w kwestiach dotyczących życia parafialnego - p. 8.
      Wiemy wreszcie w jaki sposób będziemy pracować. Zwyczajne spotkania Rady będą się odbywać raz na kwartał - p. 5. Będą protokołowane - p. 6 - i upubliczniane za pośrednictwem strony internetowej. Mamy też możliwość uzasadnionego i przegłosowanego utajnienia części lub całości spotkania. Oczekujemy na propozycje tematów do przedyskutowania wnoszone przez członków Rady w czasie pomiędzy spotkaniami - p. 7.
       P. Wioletta Szopa Tomczyk zaproponowała stworzenie rodzaju stałej komunikacji pomiędzy członkami rady, forum dyskusyjnego. Zgromadzeni wyrażą swą opinię o tym pomyśle na najbliższym spotkaniu.
      P. Marta Róg przewidując zainteresowanie członków Rady i wiernych finansami parafii zapytała, czy Rada będzie mała kompetencje dotyczące celów dystrybucji pieniędzy parafialnych. Proboszcz przypomniał, że wszyscy wierni otrzymują informację o wydatkowaniu pieniędzy parafialnych przy końcu roku kalendarzowego i przy końcu miesiąca. Jeśli okaże się to uzasadnione - proboszcz jest gotów przekazać członkom Rady bardziej szczegółowe informacje. Gdyby doszło do potrzeby głosowania nt. wydatkowania pieniędzy proboszcz zagwarantował sobie prawo wyrażenia opinii o takim wydatkowaniu przed głosowaniem, żeby uniknąć sytuacji dopuszczalnej w myśl statutu - p.8. - w której proboszcz byłby zmuszony postąpić wbrew kolegialnej decyzji rady - którą wcześniej sam powołał.
 
 Spotkanie zakończono odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego.

Post scriptum

W odniesieniu do czego podejmujemy posługę koordynowania prac?

1) duszpasterstwo i działalność charytatywna parafii
- parafia liczebnie 6000 wiernych, z tego 100 osób deklarujących się jako innowiercy, wyznawcy innych wyznań chrześcijańskich lub niewierzący, połowę mieszkań przyjmuje po kolędzie
- ponad połowa dominicantes i 20% komunikujących, ok. 30 chrztów, ok. 60 pogrzebów, ok. 50 przyjmujących I spowiedź i Komunię św., ok. 40 bierzmowanych, 250 osób przyjmuje namaszczenie chorych w kościele, 60 do 70 osób jest zaopatrywanych sakramentami w domach, 5 - 7 małżeństw.
- 4 kapłanów, 4 osoby zakonne, 2 kleryków diecezjalnych, 1 zakonny.
- 26 ministrantów i lektorów, 25 scholistek, 25 oazowiczów, 25 chórzystów, 9 innych grup parafialnych,  10 dzieci uczestniczących w nabożeństwach w dni powszednie
- Boży Młyn, Poradnia Pomoc Bliźniemu, Zespół Charytatywny i Jadłodajnia św. Jana Kantego.
- na terenie parafii cztery placówki pedagogiczne, w tym jeden zespół szkół i trzy przedszkola
- parafia korzysta z pomocy 14 pracowników świeckich

2) sprawy gospodarcze parafii św. Jana Kantego
- parafia z uregulowanym stanem prawnym nieruchomości i majątku, który posiada, z jedną umową użyczenia byłej kaplicy na rzecz stowarzyszenia Latarnia
- inwestycje gospodarcze zrealizowane i kontynuowane w ciągu ostatnich lat:
 2012 Rozpoczęcie realizacji projektu wystroju prezbiterium Kaplicy MB Miłosierdzia
 2013 Modernizacja instalacji grzewczej w kompleksie parafialnym
 2014 Remont zakrystii kapłańskiej i dla służby liturgicznej przy kościele górnym
 2015 Remont węzła kancelaryjnego na plebanii
 2016 Remont mieszkania księdza profesora Hellera i mieszkania gościnnego
 2017 Remont węzła kuchennego na plebanii i powrót do kompleksowego projektu wystroju  wnętrza kaplicy MB Miłosierdzia
 2018 Remont jadalni i salonu na plebanii
 2019 wymiana nagłośnienia w kościele górnym i w kościele dolnym, remont pomieszczenia, dla celów pralni i prasowalni, remont korytarzy na plebanii (poprawa estetyki, uporządkowanie oświetlenia, maskowanie rur i przewodów.)

           
            1. Towarzysze podróży

            a) Które ze wspólnot parafialnych są najliczniejsze i dlaczego?

            b) Które ze wspólnot parafialnych są najmniej liczne i dlaczego?

            c) Które ze wspólnot parafialnych przeżywają kryzys i dlaczego?

            d) Które grupy społeczne mogą czuć się zmarginalizowane w kościele i dlaczego?
            Odpowiedź pierwsza: Ludzie żyjący w niesakramentalnych związkach i po rozwodach - nie ma dla nich wiele przestrzeni (znam jedną jedyną taką wspólnotę w Warszawie).
O nich się nie mówi, a przecież połowa ludzi się rozwodzi wg statystyk.

            Odpowiedź druga: Widzę problem w negatywnym traktowaniu dwóch grup osób, nie uwzględnionych w protokole:

                Osoby nieheteroseksualne i transpłciowe. Ich droga do świętości jest szczególnie trudna, istnieją mimo wszystko takie osoby, które podejmują się życia w czystości lub zmagają się z dysforią i nie sięgają po modyfikacje swojego ciała. Ale i takim osobom odechce się być w Kościele, który ich obraża, nazywa “tęczową zarazą”, traktuje podejrzliwie i chce na każdym kroku wypominać, żeby tylko te osoby nie nagrzeszyły w sferze seksualnej. Czyli znowu, Kościół (i kościoły z małej) nie interesują się pojedynczymi osobami, ich drogą i zmaganiami.

            e) Co można uczynić, aby każdy człowiek ochrzczony czuł się w Kościele, jak w domu?

            Odpowiedź pierwsza: Budowanie zaangażowania w życie parafii - nie tylko materialnego, ale też np. wspólne wydarzenia (np. koncert, wykład), wspólny wolontariat - do tego ludzi trzeba zapraszać. Robienie czegoś wspólnie zbliża ludzi do siebie.

            a) W jaki sposób Bóg przemawia do nas poprzez głosy, które czasami ignorujemy?
            Odpowiedź pierwsza: U nas w parafii zdecydowanie przez bezdomnych i potrzebujących. W nich najwyraźniej widzę Chrystusa.

            Odpowiedź trzecia: Wierzę, że poprzez łagodność i ciepło. Nawet napomnienie czy krytyka ma szansę dotrzeć i “zadziałać” w sercu człowieka tylko jeśli wiadomo, że napominający mówi to z troską, taktem i delikatnością.

            b) Czy, a jeśli tak, to w jaki sposób wysłuchiwani są świeccy, zwłaszcza kobiety i młodzi ludzie?
            Odpowiedź pierwsza: Ja akurat mam dobre relacje z proboszczem i czuję się wysłuchana jako kobieta i względnie młoda osoba, natomiast jako wolontariuszka w grupie innych wolontariuszy czuję się zaszczuta przez niektórych starszych, którzy postrzegają mnie jako zagrożenie, zło, a nie szansę.

            Odpowiedź trzecia: Nie są.

            Doświadczenie życiowe kobiet jest bagatelizowane, albo się im nie wierzy. Mężczyźni (księża i nie tylko) nadal uważają, że lepiej wiedzą, co kobieta ma myśleć i co ma robić w kwestiach typowo kobiecych, takich jak relacja romantyczna z mężczyzną, planowanie potomstwa, ciąża, zdrowie kobiece itp. Wielu nie chce przyjąć do wiadomości, że czasy się zmieniły i dla kobiet liczy się wiele ich ról i zadań. Niekoniecznie chcemy powielać stereotypowe wzorce. W rozmowie z niektórymi księżmi nie dano mi się wypowiedzieć i czułam protekcjonalne traktowanie, a wobec mojego męża - luźne i braterskie

            c) Jak wygląda w Archidiecezji tolerancja wobec tych, którzy mają inne poglądy niż oficjalne
stanowisko Kościoła?
            Odpowiedź pierwsza: Sądząc po wypowiedziach oficjeli oraz braku działań integrujących, nie ma miejsca w kościele dla myślących inaczej.

            d) Jaki jest wkład osób konsekrowanych we wsłuchiwanie się w głos Boga i Kościoła?

            Odpowiedź trzecia: Bardzo istotny. Kluczowi dla mojego życia duchowego, dla mojej wiary i nawrócenia byli duchowni, którzy z zaangażowaniem i pasją, ale i troską o człowieka przekazywali wiarę. Ich pomysł na homilie, na ubogacenie Liturgii, ich otwartość na rozmowę ze zwykłym wiernym są naprawdę godne podziwu. Szczególnie zakonnice i zakonnicy dla mnie wiodą prym w “zarażaniu” wiarą i zaangażowaniem, przy jednoczesnym szacunku do drugiego człowieka.

            e) Jaki jest zakres zabierania głosu przez mniejszości, a zwłaszcza osoby doświadczające ubóstwa, marginalizacji lub wykluczenia społecznego?
            Odpowiedź pierwsza: Jestem w takim miejscu, że staram się być ich głosem i słuchać ich. Jakoś tak Jan Kanty sprawił, że ostatnio przychodzi do mnie, do parafii wiele osób w ekstremalnie trudnych sytuacjach, którym staram się pomóc korzystając z zasobów parafii oraz swoich. Powierzają mi swoje historie i na tej bazie wiem, w którym kierunku działać, aby wziąć pod uwagę ich głos. Niestety oprócz mnie takie podejście ma niewiele osób i spotyka się ono z niezrozumieniem. A tu jest Chrystus.

            a) Co umożliwia lub utrudnia odważne, szczere i odpowiedzialne wypowiadanie się w
naszym Kościele lokalnym i w społeczeństwie?

            Odpowiedź pierwsza: Znowu z perspektywy mojej działalności w parafii. Mnie blokuje hejt, obgadywanie, absurdalne historie na mój temat, a nawet donoszenie proboszczowi,
ogólna niechęć starszego pokolenia do młodszego. To powoduje, że mam ochotę zrezygnować jakieś 15 razy w roku, bo moje nerwy są w strzępach
i wiem, że sporo osób przez niechęć innych może się wycofywać z działań  w parafii lub z lęku w ogóle ich nie podejmować.

            b) Jakie są możliwości zabierania głosu osób świeckich w sprawach kościelnych?

            c) Kiedy i jak udaje nam się powiedzieć to, co jest dla nas ważne?

            Odpowiedź trzecia: Kiedy nas się słucha, ale tak prawdziwie. Kiedy się nie przerywa, nie śpieszy z oceną i radą. Kiedy rozmowa jest na równi i nie boimy się, że nas zmieszają z błotem albo uznają za za mało wykształconych, by mieć własne zdanie.

            d) Jak funkcjonują relacje z systemem medialnym (nie tylko z mediami katolickimi)?
            Odpowiedź pierwsza: Mamy stronę internetową aktualną i facebooka dla celów informacyjnych.

            e) Kto przemawia w imieniu wspólnoty chrześcijańskiej i jak jest on wybierany?

            4. Celebrowanie

            a) W jaki sposób modlitwa i celebracje liturgiczne inspirują i ukierunkowują nasze wspólne życie i misję w naszej wspólnocie?

            b) W jaki sposób modlitwa i celebracje liturgiczne inspirują najważniejsze decyzje?

 
            c) W jaki sposób krzewimy czynne uczestnictwo wszystkich wiernych w liturgii?

            Odpowiedź trzecia: W różnych kościołach do których uczęszczałam wierni mogli np. czytać czytania, modlitwę wiernych, zanosić dary, a także być szafarzami Eucharystii (rozdawać Komunię).

            d) Jaka przestrzeń jest dana na uczestniczenie w posłudze lektora i akolity?

            e) Jakie są mankamenty w celebracji i modlitwie w obszarze parafii, dekanatu i diecezji?

            Odpowiedź pierwsza: Nie wiem czy to mankament, ale w czasie liturgii można by regularnie wciągnąć w nią wiernych- np. w czytanie Słowa.
Ja rozumiem, że to zabieranie roboty lektorom, ale nadal mam wrażenie, że większość nie wie co czyta po co i dlaczego.
Po głowie też mi chodzi to, żeby podzielić funkcje podczas Mszy dla chłopców i dziewczynek.

            5. Współodpowiedzialni w naszej wspólnej misji

            a) W jaki sposób każda osoba ochrzczona jest powołana do uczestniczenia w misji
Kościoła?

            b) Co przeszkadza ochrzczonym w byciu aktywnymi w misji?   

            Odpowiedź trzecia: Formalizm. Np. w trakcie przygotowania do bierzmowania (indeksy), do ślubu (nie ufamy parom że wiedzą, na co się decydują, nie ufamy że skorzystają ze spowiedzi wtedy, kiedy w swoim sumieniu rozeznają grzechy ciężkie?). To jest atmosfera braku zaufania i tworzy to wrażenie, że na bycie chrześcijaninem trzeba zasłużyć, a to przecież nieprawda

Braki w katechizacji. Mówię to też o sobie, nie wytykam innym. Jest wiele spraw w nauce katolickiej, co do której nie mam pewności, kiedy i skąd się pojawiła.

            c) Jakie obszary misji są przez nas zaniedbywane?

            d) W jaki sposób wspólnota wspiera swoich członków zaangażowanych w służbę na rzecz
społeczeństwa (zaangażowanie społeczne i polityczne, badania naukowe, nauczanie,
krzewienie sprawiedliwości społecznej, ochrona praw człowieka, troska o środowisko
itp.)?

            e) W jaki sposób Kościół pomaga tym członkom przeżywać ich służbę społeczeństwu w
sposób misyjny oraz w jaki sposób dokonuje się rozeznania wyborów związanych z misją
i przez kogo?

            a) W jakim stopniu różne osoby w naszej wspólnocie spotykają się, aby prowadzić dialog? Jakie są miejsca i środki dialogu w naszym Kościele lokalnym?

                c) W jaki sposób krzewimy współpracę z diecezjami sąsiednimi, wspólnotami zakonnymi na
danym terenie, stowarzyszeniami świeckich i ruchami itd.?

            Odpowiedź trzecia: Różni działacze są zapraszani w jakiejś słusznej sprawie, np. zbiórki na rzecz hospicjum, ale też bardzo prozaiczne rzeczy jak kiermasze produktów od lokalnych wytwórców też są dobre i pozytywne!

                d) W jaki sposób są rozwiązywane różnice poglądów, konflikty i trudności (na jakie szczegółowe kwestie w Kościele i społeczeństwie powinniśmy zwrócić większą uwagę)?

            Odpowiedź trzecia: Kwestia planowania rodziny w szczególności jest czymś bardzo dziwnym. Większość rodzin katolickich używa różnych środków antykoncepcyjnych, w poszanowaniu swojego małżonka i w zgodzie ze sobą. Tymczasem w Polsce kościół negatywnie się wypowiada o takich osobach i uważa, że Naturalne Metody Planowania rodziny są świetne w każdym przypadku. Otóż nie są, nawet dla bardzo zaangażowanych w naukę par. Niewidoczna jest perspektywa kobiety w tym, jak się przeżywa okresy abstynencji. Podczas gdy w innych krajach katolickie wspólnoty szanują decyzję małżonków co do tego, jak planują swoje rodziny, polskie wspólnoty działają na zasadzie “ta jedyna metoda musi ci przypasować, jeśli nie, to przykro nam, nie współżyj z małżonkiem jeśli nie chcesz mieć dzieci i tyle”. Kościelne podejście do seksualności małżonków musi się zmienić, musi być więcej zaufania do małżonków i do kobiet w szczególności. Niezrozumienie świeckich (i wielu duchownych też) wobec konkluzji Humanae Vitae była żywa w połowie ubiegłego wieku i trwa do dziś. Nie piętnujmy tych par, którym naturalne metody nie pasują do ich zdrowia, życia, trybu rodziny i potrzeb bliskości.

            Odpowiedź trzecia: Kościół nie prowadzi dialogu. Kościół nie był i nie jest gotowy przyjmować, że się myli, szczególnie jeśli chodzi o naukę. Nawet o naukę o człowieku. Kościół podejrzliwie patrzy na psychiatrię i psychologię. Chcąc ograniczyć aborcję, nie chce przyjąć do wiadomości, że społeczeństwa które jej nie zakazują, a oferują dobrą opiekę zdrowotną, ciążową i perinatalną mają niższe wskaźniki tejże aborcji. Kościół woli sprzyjać bogatym i wpływowym, bo będzie wtedy z tego coś miał (dotacje, dary, obecność w mediach). Z pokrzywdzonymi i niedołężnymi jest na ostatnią chwilę.

            7. Ekumenizm

 
            a) Jakie relacje ma nasza wspólnota kościelna z członkami innych tradycji chrześcijańskich i
wyznań?

            b) Co nas łączy i jak razem podążamy?

            Odpowiedź trzecia: Chrześcijan łączy Chrzest i Pismo (choć wiem że protestanci nie mają wszystkich ksiąg), ale też łączy Duch Św., do którego się modlimy. Podążamy razem, żyjąc Pismem, próbując się nawracać i zmieniać się wraz z Jego lekturą. Z judaizmem i islamem z pewnością łączą nas fragmenty ksiąg Starego Testamentu.

            c) Jakie owoce przyniosło nam wspólne podążanie?

            d) Jakie są trudności we wspólnym podążaniu?

            e) Jak możemy zrobić następny krok we wspólnym podążaniu naprzód?

            a) Kościół synodalny jest Kościołem uczestniczącym i współodpowiedzialnym (w jaki
sposób nasza wspólnota kościelna określa cele, do których należy dążyć, drogę do ich
osiągnięcia i kroki, które należy podjąć?

            b) W jaki sposób sprawowana jest władza lub zarządzanie w naszym Kościele lokalnym?
            Odpowiedź pierwsza: Tradycyjnie ksiądz proboszcz pewnie we współpracy z rada parafialną, choć nawet nie wiem kto w niej jest i dlaczego.

            c) W jaki sposób praca zespołowa i współodpowiedzialność są realizowane w praktyce? (w

            d) Jak są promowane posługi i odpowiedzialność świeckich (czy mamy owocne doświadczenia synodalności na poziomie lokalnym?
            Odpowiedź pierwsza: Zgodnie z Chryzmatem Jana Kantego pomoc potrzebującym to jest to co ostatnio wysunęło się na pierwszy plan- jest to promowane, ale wciąż potrzeba więcej otwartości na ubogich, ale tez na wciąganie parafian w tę działalność- zaproszenie do uczestnictwa, wolotantariatu, ale tych co są związani z parafią

            e) Jak funkcjonują organizmy synodalne na poziomie Kościoła lokalnego (Rady Duszpasterskie w parafiach i diecezjach, Rady Kapłańskie itd.)?

            a) Jakie metody i procesy stosujemy w podejmowaniu decyzji i jak je można ulepszyć?

            b) Jak krzewimy branie udziału w podejmowaniu decyzji w strukturach hierarchicznych?

            c) Czy nasze metody podejmowania decyzji pomagają nam słuchać całego Ludu Bożego?

            d) Jaki jest związek między konsultacją a podejmowaniem decyzji i jak to realizujemy w
praktyce?

            e) Jakich narzędzi i procedur używamy, aby promować przejrzystość i możliwość rozliczenia

(jak możemy wzrastać we wspólnotowym rozeznawaniu duchowym)?

            10. Formowanie się w synodalności

            a) W jaki sposób nasza wspólnota kościelna formuje ludzi, aby byli bardziej zdolni do
„podążania razem”, słuchania siebie nawzajem, uczestniczenia w misji i angażowania się
w dialog?

            b) Jaka formacja jest oferowana, aby wspierać rozeznawanie i sprawowanie władzy w sposób
synodalny?

            c) Co należy jak najszybciej zmienić w Kościele Krakowskim?

            d) Jak poprawić atmosferę w parafii i dekanacie?

            e) Co jest mocną stroną Archidiecezji Krakowskiej, duchowieństwa, wiernych świeckich?